Bijna een jaar geleden gebeurde het ondenkelijke. Ons land moest op slot, wij moesten op slot. Voor velen was dit een ramp. Ik ga eerlijk zijn en voor mij kwam de tijd die we thuis moesten doorbrengen net op tijd. Ik was mezelf verloren in alle drukte om me geen. Ik vond geen weg meer naar mijn eigen geluk. Corona heeft enorm veel afgenomen van me, maar soms moet je in de negatieve dingen het positieve even opzoeken.
Het begin
Laat ik beginnen bij het begin. Ik had enorm veel druk door school, ik gaf mezelf geen enkele minuut rust. Ik moest na school soms naar het ziekenhuis waar ik een traject volgde. Als ik thuis kwam was ik altijd bezig tot ik ging slapen. In het weekend probeerde ik zoveel mogelijk samen te vatten en genoot ik niet meer van de kleine dingen. Ik voelde zoveel druk en die kwam niet van anderen, maar van mezelf. Daarbovenop kwam telkens de teleurstelling dat ik niet vermagerde. In mijn ogen lukte er niks, hoe hard ik ook mijn best deed. Het was nooit genoeg.
Een jaar geleden
Ik werd op 18 maart 2020, 17 jaar. Op die dag hoorde we dat in lockdown gingen. Ik moet toegeven dat ik dit nooit had gedacht en er echt tegen op zag. Ik besloot weer van iets negatief iets positief te maken. Ik gebruikte de tijd om mezelf terug te vinden, mezelf terug graag te gaan zien, prioriteiten te stellen en vooral verandering te zoeken. Op een avond keek ik tv, het was een soort kookprogramma. Ik draaide me om naar m’n mama en zei ‘Vanaf morgen begin ik te koken.’ Ze keek me even raar aan en lachte nadien ‘Dat is een leuk idee!’ Ik moet toegeven dat ik nooit had gedacht/gehoopt dat ik nu mijn eigen blog zou hebben en vooral dat mensen mijn recepten zouden maken, laat staan mijn posts lezen.
Een nieuwe start
Ik starte dus met koken, foto’s te maken en deelde eerlijk over hoe ik me voelde met jullie. Ik begon te sporten en zelfs te boksen. Ik had terug rust en voelde me stukken beter. Jammer genoeg nam corona ook m’n lieve oma van me af. Ik wist even niet meer wat te doen, maar zei leerde me om te genieten van elke dag. Ik gaf niet op en zette door voor haar. Ik verloor 1kg, later 3kg en zo tot ik 6kg verloor. Toen stopte het. Net zoals altijd, ik vermagerde niet meer. Ik blijf doorzetten en dat doe ik nog steeds. Ik ben bijna 10 kilo verloren, m’n lichaam werkt zo traag maar soms zijn babytrapjes beter dan reuze stappen.
